وبینارها

پرفیوژن (perfusion) که معنای فارسی آن «خون یاری» می باشد در اصطلاح پزشکی به وارد کردن یا رساندن مایع به داخل بافت (تزریق به داخل رگهای خونی) می گویند. و در حالت طبیعی بدن٬ به فرایند تحویل مواد غذایی از سرخرگها به بستر مویرگی در بافتهای زنده پرفیوژن میگویند. همچنین پرفیوژن نام دستگاهی است که در مواقع حمله قلبی مورد استفاده قرار میگیرد. اگر یک یا چند شریان کرونری(شریان کرونری عروقی هستند که به ماهیچه‌های قلب خونرسانی می‌کنند) مسدود شوند در آن صورت دیگر خون نمی تواند در ماهیچه‌های قلب به جریان بیافتد. خب در چنین شرایطی اگر شدت گرفتگی زیاد نباشد ماهیچه های قلب ضعیف شده و آسیب می‌بینند که به دنبال آن درد قفسه سینه، تنگی نفس، خستگی شدید و تورم پاها را در پی خواهد داشت اما اگر شدت گرفتگی زیاد باشد ماهیچه‌های قلب می‌میرند که به آن حمله قلبی می گویند. در این حالات شخص باید تحت عمل جراحی قرار بگیرد که بستگی به نوع و شدت گرفتگی عمل های متفاوتی وجود دارد. دستگاهی که در بیشتر این عمل ها مورد استفاده قرار می گیرد دستگاه پرفیوژن یا دستگاه قلب و ریه می باشد. اگر جراح بخواهد بدون استفاده از این دستگاه عمل خودش را انجام دهد به علت کارکردن قلب و ریه بیمار در حین عمل خطرات و مشکلاتی از قبیل زیر بوجود خواهد آمد: خونریزی شدید که نیاز به تزریق خون می باشد، عفونت کردن ریه، عفونت کردن زخم ها، تپش سریع و نامنظم قلب، مشکلات تنفسی، آسیب رسیدن به آرگان ها به علت اینکه به خون نیاز دارند، حمله قلبی و مرگ. برای جلوگیری از این مشکلات از این دستگاه استفاده می شود. این ماشین در حین عمل جراحی قلب به این عضو اجازه خالی بودن از خون و ضربان را می دهد برای اینکه جراح بتواند عمل را با موفقیت به دور از خونریزی و خطرات گفته شده به سرانجام برساند. در حالت کلی این دستگاه شامل یک پمپ(برای انجام کار قلب) و یک دستگاه اکسیژن‌ده یا اکسیژناتور(برای انجام کار ریه ها) می باشد. بنابر نقش های گفته شده کار این دستگاه بالا نگهداشتن اکسیژن خون و برقراری جریان آن در کل بدن پس از توقف کامل قلب بیمار و در حین جراحی می باشد. دستگاه پرفیوژن تحت فرایندی بنام “پرفوزیون” ابتدا خون بیمار را دریافت کرده سپس دی اکسید کربن و مواد زاید آنرا حذف می کند و بعد از این حذف اکسیژن موردنیاز را به خون اضافه می کند در ضمن این تبدیل نیز دمای خون را نیز تنظیم می نماید. در نهایت پس از این تبدیل و تنظیم خون را به کل ارگان های بدن پمپاژ می کند. پس از تمام شدن عمل جراحی دستگاه جدا شده و قلب بیمار مجدداً بکار انداخته می شود. از جمله وظایف دیگر این دستگاه می توان به تجویز مستقیم داروها به سیستم گردش خون و مکش خونریزی های انجام شده در محیط جراحی مانیتور کردن میزان فشارخون، سطوح اکسیژن و دی اکسید کربن، درجه حرارت و تنفس اشاره کرد.